Burası Dişenap köyü. Sudan çölünde bir köy. Nil nehrinden ve büyük şehirlerden kilometrelerce uzakta. Uçsuz bucaksız Sahra çölünün bir yerinde.
Hani bir söz var ya “unutulmuş” diye, tam da bu köy için kullanılır. Öyle zannedersiniz.
Oysa biz, defalarca olduğu gibi yeniden burada şahit olduk merhametin hayırla yükselişine. Güneş batarken ardında bıraktığı seyre şayan renklere burada hayran olduk. Ezan sesinin bodur minareden alacalı göğe yükselişini burada duyduk.
Demek ki “unutulmuş” diye bir yer yokmuş. Görmediğimiz yerler varmış. Ziyaret edilmeyi bekleyen yerler…
Dişenap köyü Afrika’da düzenli ziyaret ettiğimiz köylerden yalnızca bir tanesi. Burada çocukların yetişkin olduklarını gördük. Her ziyaretimizde bizi nasıl daha bir içten coşkuyla karşıladıklarını gördük. Her günün sonunda nasıl şükran ve duayla uğurlandığımızı gördük.
Sizden emanet aldığımız erzakları, kıyafetleri ve oyuncakları sahipleriyle buluşturduk. Oyuncak ve kıyafetlerle çocukların gülücüklerine vesile olduk. Anne babaların o gece huzurla uyumalarına yardımcı olduk. Umut koşucuları olarak hep birlikte yüzlerce haneye umut olduk.
Biz de huzurla ve neşeyle Dişenap köyüne veda ettik, bir süreliğine…
